Second-live-books

• Okładka miękka
• Wydawnictwo: WYDAWNICTWO MAG
• Tom 5
• Ilość rozdziałów: 21+ prolog, epilog
• Ilość stron: 546
• Tematyka: miłość, paranormal romance

Okładka: 

Według mnie okładka nie jest powalająco dobra, ale lepsza niż poprzednia. Podoba mi się w niej to, że jest przejrzysta, kolory są dobrze dobrane i intryguje w pewien sposób. Dlatego uważam, że powinna dostać punkt.
Ocena: 1/1

O książce:

[TUTAJ]

Moje zdanie: 

Tematyką książki są nocni łowcy oraz inne istoty paranormalne oraz ich problemy. Spotkamy tu anioły, demony, wampiry, nimfy, wilkołaki oraz wiele innych, dziwnych istot. Nie można zapominać, że jest to tom 5, więc wszystkie problemy, tajemnice i zagadki jakie dotyczą bohaterów są powiązane z poprzednimi tomami.

"Clary, zaraz zrobię coś głupiego, niebezpiecznego i może samobójczego. To źle, że chcę z tobą porozmawiać ostatni raz? Robię to, żebyś była bezpieczna, a nawet nie wiem, czy żyjesz. Ale gdybyś nie żyła, wiedziałbym, prawda? Czułbym to."

Jeśli chodzi o problematykę książki, jest ona bardzo różnorodna. Ze względu na to, że opisywane są losy wielu bohaterów na raz. Na pewno jest dużo o sile miłości i przyjaźni, rodzinnej więzi, zamykaniu się w sobie, poczuciu samotności.

"Chyba tak." Clary wzięła głęboki wdech. "Simon?".
"Tak?".
"Kocham cię".
Dłuższe milczenie.
"Ja też cię kocham".

Najciekawszym wątkiem była bitwa główni między siłami dobra i zła. Niezwykle zaskakująca była końcówka oraz to, jak autorka postanowiła zakończyć akcję.

Kompozycja dynamiczna i zaskakująca. Książkę się "pożera". Nie byłam w stanie oderwać wzroku przez wiele godzin.

- Wiedziałam, że żyjesz. - Clary mówiła odrętwiałymi ustami. - Widziałam Cię w bibliotece. Z...
- Pułkownikiem Musztardą?
- Z Sebastianem.
Jace zachichotał cicho. 
- Wiedziałem, że tam jesteś. Wyczułem to.

Język jest prosty i młodzieżowy, a przede wszystkim potoczny. Wiele śmiesznych scen, ale również emocjonalnych, wzruszających.

"Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo". "Jeśli nie nakłonię niebios, poruszę piekło".

Bohaterowie są (jak w poprzednich tomach) różnobarwni i interesujący.

• Jace - arogancki, mroczny, chamski, czuły, kochający.
• Clary - odważna, pewna siebie, czuła, troskliwa.
• Isabelle - pewna siebie, troskliwa, nieśmiała, arogancka.
• Simon - odważny, zdolny do poświęceń, heroiczny, czuły.
• Magnus - odważny, pewny siebie, czuły, stanowczy.
• Alec - zagubiony, odważny, nieśmiały, niezdecydowany.

Oceniam na bardzo dobrą książkę. Trzyma poziom.

Lepiej się módl, Chodzący za Dnia, żebyś nie stracił tego Znaku, zanim nadejdzie wojna. Bo jeśli go stracisz, wrogowie będą czekać w kolejce, żeby cię zabić. A ja będę stał na jej początku.

Polecam wszystkim, którzy zaczęli swoją przygodę z tą serią. A tym, którzy nie zaczęli, polecam tom 1.
Ocena: 4/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 4/5
Razem - 5/6
Ocena - bardzo dobra 

Hej!

Notka na szybkiego. Jak wiecie organizowałam konkurs, w którym do wygrania były dwie książki.


Losowanie zrobiłam w domu, nie będę zamieszczała zdjęć, musicie uwierzyć mi na słowo.

• Okładka miękka
• Wydawnictwo: NOVAERES
• Ilość rozdziałów: 17 + prolog, epilog
• Ilość stron: 77
• Tematyka: cierpienie, śmierć, tęsknota, codzienne problemy

Okładka:

Sama nie jestem do końca przekonana, co mam o niej myśleć. Z jednej strony intryguje, przyciąga wzrok i zmusza do zastanowienia. Z drugiej natomiast jest bardzo prosta i nie ma w niej nic nadzwyczajnego. Jednak chyba bardziej skłaniam się do opcji pierwszej.
Ocena: 1/1

O książce:

[TUTAJ]

"Książka jest zamieszczona w sieci, do ściągnięcia w całości, strona w pełni legalna. Ze względu na prawa do okładki wydawnictwa zmieniłem jedynie grafikę." - pisze pan Michał, autor książki.

Moje zdanie:

Zacznę od tego, że o przeczytanie i zrecenzowanie książki poprosił mnie Pan Michał. Znalazłam informację, o czym jest książka i stwierdziłam, że może być to dobra historia. Zgodziłam się.

Tematyką jest smutek po utracie bliskich osób. Życie daje nam porządnego kopa, a my nie mamy siły, żeby się podnieść po upadku. "Krótka historia o istocie umierania" przedstawia historię Salwatora, który nie może sobie poradzić z cierpieniem, lecz na jego drodze pojawiają się osoby, które chcą mu pomóc.

To nie otoczenie cię niszczy, to ty niszczysz sam siebie, przebywając w tym miejscu, nie dostrzegając zarazem szansy na lepsze jutro.

Problematyką jest, tak jak wspomniałam wyżej, cierpienie, tęsknota, brak siły do życia. Pokazane jest cierpienie młodego człowieka, który może jeszcze tak wiele zrobić, a po prostu nie chce. Wraz z bohaterem przeżywamy jego depresyjny stan, a później wewnętrzne oczyszczenie.

Najciekawszym wątkiem była przemiana Salwatora. Moment, w którym chce ratować swoją przyjaciółkę Dolores, jak się później okazuje... No właśnie. Odwiedziny chłopca o imieniu Awit oraz wydarzenia, które mają później miejsce. Sprawia to, że książka jest w pewien sposób magiczna.

Kompozycja emanuje spokojem. Wszystko jest poukładane. Nie ma przyśpieszenia ani zwolnienia akcji. Wszystko dzieje się monotonnie. Za to można dać minus. Jednak historia zaskakuje, ja nie byłam w stanie przewidzieć, co stanie się dalej.

Tragiczne przeżywanie czasu rozstania wiąże się z egoizmem, traktowaniem nieobecnych jak własności.

Język jest prosty, zrozumiały dla każdego, potoczny. Znajdziemy również wiele przemyśleń oraz określeń, które nakażą nam zastanowienie się nad pewnymi kwestiami. Jest dużo opisów, mało dialogów.

Bohaterowie - barwni w swojej bezbarwności. Według mnie główny bohater jest trochę nudny. Cały czas spokojny, opanowany i pogrążony w żałobie. Jednak wydaje mi się, że taki powinien być, ale do czasu przemiany. Później, chociaż opisywana jest jego radość, dalej wydaje mi się sztucznie opanowany.
Pozostali bohaterowie również monotonni.

(...) Tylko to, że świat rządzi się własnymi zasadami, bez boskiej interwencji. (...) ponieważ na świecie są miliony istnień, które nie znają twojego Boga, którym pomoc jest o wiele bardziej potrzebna niż konającym w monotonnej litanii.

Nie do końca jestem przekonana czy moja ocena jest dobra. Przed napisaniem recenzji zapytałam autora, czy jest to historia prawdziwa, czy jest wytworem wyobraźni. Stwierdził, że to drugie. Przyznam, że trochę identyfikowałam się z głównym bohaterem, gdyż był niewierzący, tak jak ja. Gdyby historia była prawdziwa uważam, że wniosłaby jakieś zmiany do mojego życia. Jednak jest to fikcja i nie za bardzo widzę przesłanie książki. Nie wiem jak ma pomóc ludziom, którzy cierpią, skoro jest fikcją, ani jak ma zmusić do myślenia tych, którzy jeszcze nie poznali tego uczucia.

Ocena: 3/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 3/5
Razem - 4/6
Ocena - dobra 

• Okładka miękka
• Ilość rozdziałów: 19
• Ilość stron: 93
• Tematyka: dramat, nieszczęśliwa miłość

  
Okładka:
Osobiście nie jest w moim guście. Związana jest z treścią, jednak nie urzeka ani nie zachęca. 
Ocena: 0/1 

O książce:

[TUTAJ]

Moje zdanie:

Książkę przeczytać musiałam, gdyż jest to moja lektura szkolna. Na początku szło mi to opornie, ale szybko się wciągnęłam i nie żałuję.

Tematyka książki to nieszczęśliwa miłość Tristana i Izoldy. Nie jestem do końca przekonana czy to uczucie można nazwać prawdziwym, jednak pomimo tego mnie urzekło. 

Miłość nas śmiercią położyła w grobie.

Problematyka jest dość prosta i jednorodna. Tristan kocha Izoldę ze wzajemnością. Jednak nie mogą ze sobą być. Izolda jest żoną króla Marka. A Tristan pełni ważną rolę w jego królestwie. Oboje są świadomi swojego marnego losu, jednak magia miłości jest silniejsza niż strach.

Najciekawszym wątkiem była wyprawa Tristana w dalekie ziemie i poznanie innej Izoldy. Dokładnie Izoldy o Białych Dłoniach. Pochłaniałam książkę, żeby jak najprędzej dowiedzieć się, co będzie dalej, jak bohaterowie wybrną z tej sytuacji.

- Widzisz oto, miły druhu Tristanie, jaką robotnicą jest moja pani; jak umie nadobnie złocić stuły i ornaty, aby z nich czynić podarek ubogim klasztorom! Patrz, jak ręce siostry śmigają nitką złotą po białym atłasie. Na mą cześć, miła siostro, słusznie ci przystało nosić miano Izoldy o Białych Dłoniach!

Kompozycja może nie zaskakuje i jest dość przewidywalna. Jednak pomimo tego książkę dobrze się czyta i treść nas nie nudzi.

(...) ciało przy ciele, usta przy ustach. I tak oddała duszę, umarła przy nim, z boleści po miłym przyjacielu.

Język jest dość prosty, jednak w niektórych momentach wyszukany. Mamy wrażenie jakby książka była pisana za czasów Szekspira oraz innych, znanych dramaturgów.  

Bohaterowie z cechami typowymi dla średniowiecznych ludzi:

• Król Marek - szlachetny, odważny, honorowy, bogobojny, patriotyczny.
• Tristan - wierny, honorowy, bogobojny, odważny, ale również kłamliwy, podstępny, zdradliwy. 
• Izolda - oddana, bezbronna, odważna. 

Oceniam bardzo pozytywnie. Pomimo początkowego oporu, jak najbardziej ciekawa historia.

W czarodziejskim napoju była dla nas śmierć.

Polecam wszystkim, którzy lubią dramaty, emocje, wzruszenie i nieszczęśliwe historie miłosne.  
Ocena: 4/5