[012] Delirium

16:14

Lauren Oliver


  • Okładka miękka
  • Wydawnictwo Otwarte
  • Tom 1
  • 27 rozdziałów
  • 357 stron
  • Miłość jako choroba
 Okładka:

Według mnie genialna. Widzimy twarz jakiejś kobiety, do połowy zanurzona w wodzie. Jak na to patrzę to kotłuje się we mnie dziwne uczucie. Usta i nos są pod wodą, co jest równoznaczne z brakiem oddychania. Czekam, aż twarz się wynurzy i zaczerpnie powietrza. To jednocześnie przeraża i fascynuje.
 "Nie czuję słońca, które wbrew wszystkiemu przedarło się przez ołowiane czarne chmury, oświetlając świat dziwnym zielonkawym blaskiem, jak gdyby wszystko było zanurzone pod wodą."
Ocena: 1/1
 
O książce:



[TUTAJ]

Moje zdanie:

Przeczytałam o książce, na którymś z blogu. Na początku zafascynowała mnie okładka i już poczułam, że to będzie coś dobrego. Później przeczytałam opis oraz recenzję i pomyślałam, że muszę ją mieć. I tak się stało, oszalałam na jej punkcie.

Z tą tematyką spotykam się po raz pierwszy. Autorka przedstawia nam, tak znane uczucie, jakim jest miłość, całkowicie na odwrót. Przedstawia nam je, jako chorobę. Jeśli któraś z płci poczuje coś do siebie, oznacza to, że zachorowała. Dlatego do 18 lat, dziewczyny oraz chłopcy mają osobno zajęcia, prowadzą oddzielny tryb życia. Do 18 lat, czyli do czasu, kiedy zostanie im podane lekarstwo. A wtedy choroba, jaką jest miłość już cię nie dopadnie.
"Miłość - najbardziej zdradliwa choroba na świecie: zabija cię zarówno wtedy, gdy cię spotka, jak i wtedy, kiedy cię omija."
Problemów z jakimi zmagają się głowni bohaterowie jest wiele. Na początku Lena ma zwykłe i proste życie. Zostały trzy miesiące do jej zabiegu, a ona codziennie odlicza dni. Żyje z ciotką, wujkiem i kuzynostwem, ponieważ jej matka popełniła samobójstwo. Zabiła się z miłości, a raczej dla miłości. Ludzie patrzą na Lenę trochę krzywym i pogardliwym wzrokiem. To jest pierwsza rzecz, z którą musi sobie poradzić główna bohaterka. Miała chorą, zarażoną matkę. To oznacza, że i ona jest skażona.
Kolejnym problemem jest zakazana miłość Magdaleny oraz Alexa. Przecież oni są niedozwoleni, niezgodni z prawem. A jednak są. Czy uda im się przekonać ludzi do tego, że miłość to tak naprawdę nic złego?
Ludzie "wyleczeni" zostają pozbawieni uczuć. Są obojętni dla partnerów, których wybiera im komisja. Nie zwracają uwagi na krzywdę ludzką, zwierzęcą lub jakąkolwiek inną. Do wszystkiego podchodzą ze spokojem i dystansem.

Najciekawszym wątkiem było, zdecydowanie, drugie ucieknięcia Leny z domu. Dziewczyna zdecydowała się pójść na nielegalną imprezę w czasie obławy. Obława, czyli czas, w którym ludzie nie mają żadnych praw, a porządkowi, mogą z nimi zrobić wszystko. Lena wymyka się z domu, jest już po godzinie policyjnej, a dodatkowo została ogłoszona obława. I właśnie dlatego musi dotrzeć w miejsce tej imprezy, aby uprzedzić jej przyjaciółkę Hannę. Przyjaciółkę, która ma gdzieś prawo i chce się wyszaleć zanim zostanie wyleczona.

Kompozycja jest idealna dla mnie. Przede wszystkim historia jest nieprzewidywalna! Starałam się coś tam wymyślić, ułożyć swój plan wydarzeń, ale nic się nie sprawdziło. Wszystko stało się całkiem na odwrót.

Język jest prosty, dostosowany do czytelnika. Książka posiada wiele pięknych opisów, szczególnie zwróciłam uwagę na uczucia. We wszystko wplątane jest mnóstwo porównań i metafor. Tworzy to wspaniałą całość. Jedyna do czego mogłabym się doczepić, to często powtarzający się tekst głównej bohaterki: "bierze mnie na mdłości". Zauważyłam, że co chwila, przy wykonywaniu jakiejś czynności Lenie robiło się niedobrze... No, ale może się czepiam. :)

Bohaterowie są dobrze zbudowani i barwni. Każdy ma w sobie szczególne cechy, przez które można go pokochać lub znienawidzić:
  • Lena - odważna, uparta, pewna siebie, przebiegła, zawzięta, pracowita
  • Hanna - pewna siebie, niewstydliwa, z poczuciem humoru, szczera, wierna
  • Alex - czarujący, opiekuńczy, troskliwy, przebiegły, odważny
Uważam, że książka jest naprawdę genialna i już nie mogę się doczekać kiedy będzie kontynuacja.  Wszystko jest dobrze poukładane, akcja toczy się szybko, nie nudzi. Historia wzbudza wiele emocji. Można się przy niej pośmiać, popłakać, zdenerwować, odnaleźć cząstkę siebie. 

Polecam wszystkim, bez wahania. Spodoba się nastolatkom, młodzieży jak również dorosłym i osobą starszym. Książka poraża swoją uniwersalnością wiekową, w pozytywnym znaczeniu. Polecam, polecam, polecam.
Ocena: 5/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 5/5
Razem - 6/6
Ocena - arcydzieło




Książkę otrzymałam od:
Wydawnictwo OTWARTE 
 
 
Klikając tutaj, wejdziecie na ich stronę.


"Czy gdyby miłość była chorobą, chciałabyś się wyleczyć?"

You Might Also Like

15 komentarze

  1. ta książka mi się marzy :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Genialna recenzja, marzę o możliwości przeczytania tej książki :) Twoja recenzja baardzo mnie zachęciła.
    Dodaję do obserwowanych i zapraszam do mnie :
    http://ksiazka-na-kazdy-dzien.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  3. Miłość jako choroba? Jeszcze nigdy nie spotkałam się z tym punktem widzenia, chyba że z filozoficznym podejściem mojego starego kolegi.
    Ale książkę chciałabym przeczytać choćby z czystej ciekawości, a potem móc ją pomachać przed oczami człowieka, który jest zakochany w taki sposób, że wszystkich to obrzydza (mam na myśli publiczne okazywanie czułości i zbyt częste prezentowanie swojej jamy ustnej)

    OdpowiedzUsuń
  4. Czytałam czytałam ;) wizja ograniczonego środowiska się już powtórzyła, ale miłość jako choroba raczej nie ;) miła lektura

    OdpowiedzUsuń
  5. Ciekawi mnie od dłuższego czasu, przeczytam

    OdpowiedzUsuń
  6. Zainteresowałaś mnie...postaram się przeczytać. Pozdrawiam :)
    monweg.blox.pl

    OdpowiedzUsuń
  7. Książka mi się bardzo podobała tez ją niedawno czytałam

    OdpowiedzUsuń
  8. Od dawna mam ochotę na tę książkę :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Brzmi całkiem ciekawie, może się skuszę i przeczytam, bo to poniekąd moja tematyka...
    Zapraszam do siebie http://parfois-je-vois.blogspot.com/ !

    OdpowiedzUsuń
  10. O! Zachęciłas mnie :) Matko, ostatni cytat ,,Czy gdyby miłość była chorobą, chciałabyś się wyleczyć?" jest tak bardzo trafny! < 3 pozdrawiam green-lilies.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  11. Brzmi ciekawie.:D Może przeczytam.;D

    OdpowiedzUsuń
  12. Hmm, zaciekawiłaś mnie. Jeśli natknę się na nią w bibliotece, z chęcią ją przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  13. Książka z pewnością dla mnie. Jak tylko trafię na nią w bibliotece, natychmiast wypożyczę. ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Tak, styl autorki jest przecudowny! Wszystkie opisy, dialogi... Dawno nie czytałam książki dla młodzieży napisanej tak dobrym językiem! I chwała polskiej tłumaczce, bo zachowała ten styl!
    A druga część...
    Powiem tylko tyle: od samego początku, do samego końca zaskakuje. A na koniec, szczęka opada. Takiego numery, to chyba żaden autor jeszcze nie wywinął. Moim zdaniem:
    Pandemonium > Delirium

    OdpowiedzUsuń
  15. Ta książka wręcz mnie pochłonęła! Fajne recenzje :)

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za przeczytanie i komentarz :)

Obsługiwane przez usługę Blogger.

Twój tekst

Popular Posts

Contact Us

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *

Obserwatorzy

Wyświetlenia

Czytam

Czytam
Igrzyska śmierci - Suzanne Collins

Translate

Szukaj:

Popular Posts

Popular Posts

Like us on Facebook

Flickr Images