Second-live-books

•  Autor: Anne Bishop  
•  Okładka: Miękka  
•  Wydawnictwo: INITIUM  
•  Tom: 1   
•  Ilość stron: 365
•  Kategoria: fantastyka, fantasy, science fiction

• Okładka: miękka
• Wydawnictwo: WYDAWNICTWO MAG
• Tom 4
• Ilość rozdziałów: 20 + prolog, epilog
• Ilość stron: 459
• Tematyka: upadłe anioły, klątwa, miłość

Okładka:

Robi na mnie wrażenie tak, jak wszystkie z tej sagi. Uważam, że są naprawdę piękne, wręcz idealne.
Ocena: 1/1

O książce:

[Tutaj]

Moje zdanie:

Tematyką książki są upadłe anioły, a w szczególności jeden z nich i jego miłość do śmiertelniczki. Chodzi oczywiście o Daniela i Luce, nad którymi wisi klątwa, z którą zmagają się od wielu tysiącleci.

- Powinienem wcześniej dać ci odpocząć. Po prostu bardzo się boję - wyszeptał. - Boję się, że kończy nam się czas.

Problematyka jak wspomniałam wyżej dotyczy klątwy Luce i Daniela oraz ich miłości. Główni bohaterowie robią wszystko, aby pomóc dwójce zakochanych, jednak skutki są tragiczne. Lucyfer chce cofnąć czas do upadku, wymazać wszystko co powstało przez wiele tysiącleci. Anioły, Wygnańcy, Starsi muszą go powstrzymać lub mu pomóc.

Nie potrafię jasno określić najciekawszego wątku w książce. Na pewno jednym z nich było spotkanie pani Sophi i wszystkie wydarzenia z tym związane. Kolejnym intrygującym momentem było spotkanie z Tronem. Ostatni to cały wątek w epilogu, czyli Luce i Daniel po "przemianie".

Objął ja w talii. Ostatnim, co poczuła, był jego pocałunek na skroni i szept w uchu: - Pozwólcie jej zasnąć po raz ostatni.

Kompozycja zdecydowanie zaskakuje. Szczerze, jak zaczynałam czytać, obawiałam się, że czwarty tom będzie nudny, naciągany i przewidywalny. Okazało się całkiem na odwrót. Książka bardzo ciekawa, wciągająca. Mogę również powiedzieć, że wzrusza oraz jest pełna emocji.

- Zawsze pojawia się trochę żalu, kiedy musimy zaakceptować fakt, że miłość nas opuściła.

Język potoczny, młodzieżowy. Czcionka duża, przyznam, że początkowo mnie to strasznie irytowało, ale uważam, że jest to kwestia przyzwyczajenia.

Bohaterowie:

• Luce - pozytywna postać, nieirytująca, odważna, pewna siebie, zdecydowana.
• Daniel - również na plus, nie był zbyt wyidealizowany.

Oceniam bardzo, ale to bardzo pozytywnie. Książka jest jednym wielkim zaskoczeniem na plus, co mnie bardzo cieszy.

Polecam oczywiście wszystkim, którzy serię zaczęli. Również tym, którzy zatrzymali się, na którymś z tomów i nie są pewni czy warto. Zapewniam dla takiego finału warto.
Ocena: 5/5

Sumując:
Okładka - 1/1
Treść - 5/5
Razem - 6/6
Ocena - arcydzieło

O "prawie" zwycięzcach nikt nie pamięta. Nikt nie dba o to, że ktoś "prawie" wygrał mecz albo "prawie" wykonał rzut za trzy punkty. Liczy się wynik końcowy.

[TUTAJ]

Moje zdanie:

Na początku warto zaznaczyć, że mamy do czynienia z lekturą szkolną. Makbet jest tragedią napisaną przez Szekspira. Tematyką jest życie tytułowego Makbeta, jego rozterki i problemy.

Problematyka jest bardzo zróżnicowana. Pełno intryg, podstępów, knucia. Stykamy się z przemianą bohaterów po dokonaniu zbrodni, skutkach dążenia za wszelką cenę do władzy. Jednak znajdziemy także dobre wydarzenia, które przedstawiają siłę miłości, rodziny, przyjacielskości, wierności, współpracy. 

Według mnie jednym z najciekawszych wątków było pojawienie się Czarownic i ich przepowiednie.

Kompozycja zaskakująca w swej przewidywalności. Jednak wciąga i nie nudzi. Chcemy wiedzieć co dalej zdecyduje Makbet i jak potoczą się jego losy.

Utwór pisany językiem poetyckim i obrazowym. Dzięki temu możemy sobie doskonale wyobrazić akcję. Zawiera wiele epitetów, metafor, porównań.  

Bohaterowie jak najbardziej barwni. Niektórzy są historyczni (Makbet, Dunkan), a inni fantastyczni (Czarownice, Hekate). Jednak wszyscy komponują się idealnie.

Ocena "Mekbeta" jest jak najbardziej pozytywna, pomimo że jest lekturą. 

Polecam wszystkim, którzy lubią średniowiecze, dramaty szekspirowskie i poetyckość utworów. 

• Okładka miękka
• Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive
• Tom: 3
• Ilość rozdziałów: 41
• Ilość stron: 390
• Tematyka: zakazana miłość, miłość jako choroba 

 
Okładka:

Uważam, że okładka jest dużo lepsza od tej z tomu drugiego, jednak gorsza od tomu pierwszego. Nie mogę jednak stwierdzić, że nie urzeka i nie intryguje. Przede wszystkim moją uwagę przykuwają mroczne kolory, które idealnie zgrywają się z tytułem "Requiem" i jego znaczeniem. 
Ocena: 1/1

O książce: 

[TUTAJ] 

Moje zdanie:

Na początku warto wspomnieć, że jestem absolutnie zakochana w całej trylogii, a ostatni tom utrzymuje poziom swoich poprzedników.

Jej głos wciąż brzmi spokojnie. I teraz wiem, co widziałam wcześniej w jej oczach. To nie był tylko spokój. To była rezygnacja.
To było spojrzenie kogoś, kto wie, że wkrótce umrze.

Tematyką jest postrzeganie miłości jako chorobę oraz walka o wolność wyboru. Książka podzielona została na dwa punkty widzenia - Leny i Hany. Przyznam, że mnie to zaskoczyło, ale pozytywnie. Spodziewałam się akcji "teraz", "dawniej", jak to było w tomie drugim. Możemy na bieżąco przeżywać życie obu bohaterek, jednej z nich w Głuszy, a drugiej w Portland.

Chcieliśmy móc kochać bez przeszkód. Chcieliśmy mieć wolność wyboru. Teraz więc musimy o to walczyć.

Tak jak wspomniałam wyżej, głównym wątkiem jest postrzeganie miłości jako chorobę i walka z tym. Dodatkowo zauważymy naruszanie wolności, trudy przetrwania, udowadnianie swoich racji, brak możliwości wyboru. Jest również wiele emocji, czasami bardzo skrajnych - zdrada, tęsknota, utrata przyjaźni, rozstania, powroty, zabawa, radość.

Przez podział historii na dwa punkty widzenia, nie mogę, z czystym sumieniem, wybrać jednego, najlepszego wątku, dlatego zdecydowałam się na dwa. W świecie Leny, zdecydowanie najbardziej mnie ciekawiło, co autorka wymyśli w sprawie Aleksa oraz Juliana oraz jak to pogodzi. Natomiast w świecie Hany intrygował mnie jej ślub z Fredem oraz to czy da mu się stłamsić. 

A potem , jednym tchem, oświadcza:
- Kocham cię - dokładnie w tym samym momencie, kiedy ja wyrzucam z siebie:
- Nie mów tego.
Kolejna chwila ciszy.

Książka jest idealnie przemyślana i mogę to stwierdzić z pełnym przekonaniem. Świetnie opisane emocje, zwroty akcji, dziwne sytuacje. Przede wszystkim książka zaskakuje. Nigdy nie spodziewałabym się takiego przebiegu wydarzeń od pierwszej do ostatniej strony. Jest wiele momentów, w których można się pośmiać, wkurzyć, zdenerwować, wzruszyć, zszokować.

Język jakim pisze autorka zdecydowanie prosty, młodzieżowy i potoczny. 

Bohaterowie różnorodni, inni, realistyczni:

• Lena - w tej części dostaje duży plus.
• Aleks - jak zawsze niesamowity.
• Julian - pół na pół.
• Hana - pomimo kilku wpadek ma plus.

- Nic mi nie jest - odpowiadam, ale chowam dłonie w rękawy. Zimno jest w środku mnie. Siedzenie przy ognisku w niczym mi nie pomoże.

Oceniam jak najbardziej pozytywnie.
Polecam wszystkim! 
Ocena: 5/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 5/5
Razem - 6/6
Ocena - arcydzieło

• Okładka miękka
• Wydawnictwo: WYDAWNICTWO MAG
• Tom 5
• Ilość rozdziałów: 21+ prolog, epilog
• Ilość stron: 546
• Tematyka: miłość, paranormal romance

Okładka: 

Według mnie okładka nie jest powalająco dobra, ale lepsza niż poprzednia. Podoba mi się w niej to, że jest przejrzysta, kolory są dobrze dobrane i intryguje w pewien sposób. Dlatego uważam, że powinna dostać punkt.
Ocena: 1/1

O książce:

[TUTAJ]

Moje zdanie: 

Tematyką książki są nocni łowcy oraz inne istoty paranormalne oraz ich problemy. Spotkamy tu anioły, demony, wampiry, nimfy, wilkołaki oraz wiele innych, dziwnych istot. Nie można zapominać, że jest to tom 5, więc wszystkie problemy, tajemnice i zagadki jakie dotyczą bohaterów są powiązane z poprzednimi tomami.

"Clary, zaraz zrobię coś głupiego, niebezpiecznego i może samobójczego. To źle, że chcę z tobą porozmawiać ostatni raz? Robię to, żebyś była bezpieczna, a nawet nie wiem, czy żyjesz. Ale gdybyś nie żyła, wiedziałbym, prawda? Czułbym to."

Jeśli chodzi o problematykę książki, jest ona bardzo różnorodna. Ze względu na to, że opisywane są losy wielu bohaterów na raz. Na pewno jest dużo o sile miłości i przyjaźni, rodzinnej więzi, zamykaniu się w sobie, poczuciu samotności.

"Chyba tak." Clary wzięła głęboki wdech. "Simon?".
"Tak?".
"Kocham cię".
Dłuższe milczenie.
"Ja też cię kocham".

Najciekawszym wątkiem była bitwa główni między siłami dobra i zła. Niezwykle zaskakująca była końcówka oraz to, jak autorka postanowiła zakończyć akcję.

Kompozycja dynamiczna i zaskakująca. Książkę się "pożera". Nie byłam w stanie oderwać wzroku przez wiele godzin.

- Wiedziałam, że żyjesz. - Clary mówiła odrętwiałymi ustami. - Widziałam Cię w bibliotece. Z...
- Pułkownikiem Musztardą?
- Z Sebastianem.
Jace zachichotał cicho. 
- Wiedziałem, że tam jesteś. Wyczułem to.

Język jest prosty i młodzieżowy, a przede wszystkim potoczny. Wiele śmiesznych scen, ale również emocjonalnych, wzruszających.

"Flectere si nequeo superos, Acheronta movebo". "Jeśli nie nakłonię niebios, poruszę piekło".

Bohaterowie są (jak w poprzednich tomach) różnobarwni i interesujący.

• Jace - arogancki, mroczny, chamski, czuły, kochający.
• Clary - odważna, pewna siebie, czuła, troskliwa.
• Isabelle - pewna siebie, troskliwa, nieśmiała, arogancka.
• Simon - odważny, zdolny do poświęceń, heroiczny, czuły.
• Magnus - odważny, pewny siebie, czuły, stanowczy.
• Alec - zagubiony, odważny, nieśmiały, niezdecydowany.

Oceniam na bardzo dobrą książkę. Trzyma poziom.

Lepiej się módl, Chodzący za Dnia, żebyś nie stracił tego Znaku, zanim nadejdzie wojna. Bo jeśli go stracisz, wrogowie będą czekać w kolejce, żeby cię zabić. A ja będę stał na jej początku.

Polecam wszystkim, którzy zaczęli swoją przygodę z tą serią. A tym, którzy nie zaczęli, polecam tom 1.
Ocena: 4/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 4/5
Razem - 5/6
Ocena - bardzo dobra 

Hej!

Notka na szybkiego. Jak wiecie organizowałam konkurs, w którym do wygrania były dwie książki.


Losowanie zrobiłam w domu, nie będę zamieszczała zdjęć, musicie uwierzyć mi na słowo.

• Okładka miękka
• Wydawnictwo: NOVAERES
• Ilość rozdziałów: 17 + prolog, epilog
• Ilość stron: 77
• Tematyka: cierpienie, śmierć, tęsknota, codzienne problemy

Okładka:

Sama nie jestem do końca przekonana, co mam o niej myśleć. Z jednej strony intryguje, przyciąga wzrok i zmusza do zastanowienia. Z drugiej natomiast jest bardzo prosta i nie ma w niej nic nadzwyczajnego. Jednak chyba bardziej skłaniam się do opcji pierwszej.
Ocena: 1/1

O książce:

[TUTAJ]

"Książka jest zamieszczona w sieci, do ściągnięcia w całości, strona w pełni legalna. Ze względu na prawa do okładki wydawnictwa zmieniłem jedynie grafikę." - pisze pan Michał, autor książki.

Moje zdanie:

Zacznę od tego, że o przeczytanie i zrecenzowanie książki poprosił mnie Pan Michał. Znalazłam informację, o czym jest książka i stwierdziłam, że może być to dobra historia. Zgodziłam się.

Tematyką jest smutek po utracie bliskich osób. Życie daje nam porządnego kopa, a my nie mamy siły, żeby się podnieść po upadku. "Krótka historia o istocie umierania" przedstawia historię Salwatora, który nie może sobie poradzić z cierpieniem, lecz na jego drodze pojawiają się osoby, które chcą mu pomóc.

To nie otoczenie cię niszczy, to ty niszczysz sam siebie, przebywając w tym miejscu, nie dostrzegając zarazem szansy na lepsze jutro.

Problematyką jest, tak jak wspomniałam wyżej, cierpienie, tęsknota, brak siły do życia. Pokazane jest cierpienie młodego człowieka, który może jeszcze tak wiele zrobić, a po prostu nie chce. Wraz z bohaterem przeżywamy jego depresyjny stan, a później wewnętrzne oczyszczenie.

Najciekawszym wątkiem była przemiana Salwatora. Moment, w którym chce ratować swoją przyjaciółkę Dolores, jak się później okazuje... No właśnie. Odwiedziny chłopca o imieniu Awit oraz wydarzenia, które mają później miejsce. Sprawia to, że książka jest w pewien sposób magiczna.

Kompozycja emanuje spokojem. Wszystko jest poukładane. Nie ma przyśpieszenia ani zwolnienia akcji. Wszystko dzieje się monotonnie. Za to można dać minus. Jednak historia zaskakuje, ja nie byłam w stanie przewidzieć, co stanie się dalej.

Tragiczne przeżywanie czasu rozstania wiąże się z egoizmem, traktowaniem nieobecnych jak własności.

Język jest prosty, zrozumiały dla każdego, potoczny. Znajdziemy również wiele przemyśleń oraz określeń, które nakażą nam zastanowienie się nad pewnymi kwestiami. Jest dużo opisów, mało dialogów.

Bohaterowie - barwni w swojej bezbarwności. Według mnie główny bohater jest trochę nudny. Cały czas spokojny, opanowany i pogrążony w żałobie. Jednak wydaje mi się, że taki powinien być, ale do czasu przemiany. Później, chociaż opisywana jest jego radość, dalej wydaje mi się sztucznie opanowany.
Pozostali bohaterowie również monotonni.

(...) Tylko to, że świat rządzi się własnymi zasadami, bez boskiej interwencji. (...) ponieważ na świecie są miliony istnień, które nie znają twojego Boga, którym pomoc jest o wiele bardziej potrzebna niż konającym w monotonnej litanii.

Nie do końca jestem przekonana czy moja ocena jest dobra. Przed napisaniem recenzji zapytałam autora, czy jest to historia prawdziwa, czy jest wytworem wyobraźni. Stwierdził, że to drugie. Przyznam, że trochę identyfikowałam się z głównym bohaterem, gdyż był niewierzący, tak jak ja. Gdyby historia była prawdziwa uważam, że wniosłaby jakieś zmiany do mojego życia. Jednak jest to fikcja i nie za bardzo widzę przesłanie książki. Nie wiem jak ma pomóc ludziom, którzy cierpią, skoro jest fikcją, ani jak ma zmusić do myślenia tych, którzy jeszcze nie poznali tego uczucia.

Ocena: 3/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 3/5
Razem - 4/6
Ocena - dobra 

• Okładka miękka
• Ilość rozdziałów: 19
• Ilość stron: 93
• Tematyka: dramat, nieszczęśliwa miłość

  
Okładka:
Osobiście nie jest w moim guście. Związana jest z treścią, jednak nie urzeka ani nie zachęca. 
Ocena: 0/1 

O książce:

[TUTAJ]

Moje zdanie:

Książkę przeczytać musiałam, gdyż jest to moja lektura szkolna. Na początku szło mi to opornie, ale szybko się wciągnęłam i nie żałuję.

Tematyka książki to nieszczęśliwa miłość Tristana i Izoldy. Nie jestem do końca przekonana czy to uczucie można nazwać prawdziwym, jednak pomimo tego mnie urzekło. 

Miłość nas śmiercią położyła w grobie.

Problematyka jest dość prosta i jednorodna. Tristan kocha Izoldę ze wzajemnością. Jednak nie mogą ze sobą być. Izolda jest żoną króla Marka. A Tristan pełni ważną rolę w jego królestwie. Oboje są świadomi swojego marnego losu, jednak magia miłości jest silniejsza niż strach.

Najciekawszym wątkiem była wyprawa Tristana w dalekie ziemie i poznanie innej Izoldy. Dokładnie Izoldy o Białych Dłoniach. Pochłaniałam książkę, żeby jak najprędzej dowiedzieć się, co będzie dalej, jak bohaterowie wybrną z tej sytuacji.

- Widzisz oto, miły druhu Tristanie, jaką robotnicą jest moja pani; jak umie nadobnie złocić stuły i ornaty, aby z nich czynić podarek ubogim klasztorom! Patrz, jak ręce siostry śmigają nitką złotą po białym atłasie. Na mą cześć, miła siostro, słusznie ci przystało nosić miano Izoldy o Białych Dłoniach!

Kompozycja może nie zaskakuje i jest dość przewidywalna. Jednak pomimo tego książkę dobrze się czyta i treść nas nie nudzi.

(...) ciało przy ciele, usta przy ustach. I tak oddała duszę, umarła przy nim, z boleści po miłym przyjacielu.

Język jest dość prosty, jednak w niektórych momentach wyszukany. Mamy wrażenie jakby książka była pisana za czasów Szekspira oraz innych, znanych dramaturgów.  

Bohaterowie z cechami typowymi dla średniowiecznych ludzi:

• Król Marek - szlachetny, odważny, honorowy, bogobojny, patriotyczny.
• Tristan - wierny, honorowy, bogobojny, odważny, ale również kłamliwy, podstępny, zdradliwy. 
• Izolda - oddana, bezbronna, odważna. 

Oceniam bardzo pozytywnie. Pomimo początkowego oporu, jak najbardziej ciekawa historia.

W czarodziejskim napoju była dla nas śmierć.

Polecam wszystkim, którzy lubią dramaty, emocje, wzruszenie i nieszczęśliwe historie miłosne.  
Ocena: 4/5

Witajcie!

Nie chcę przedłużać, gdyż nie widzę sensu. Na wstępie powiem, że 27.01 minęły 4 lata mojego blogowania (zaczęłam na onet). Mamy lekkie opóźnienia, ale lepsze to niż wcale. Śpiewam sobie "sto lat". 

Czego sobie życzę?

Więcej czasu i książek do czytania.


Konkurs:

Z okazji tego małego święta, chciałabym oczywiście przygotować konkurs.

Do wygrania będą dwie książki.

1) Klątwa Tygrysa. Wyprawa (tom 3) - Colleen Houck
2) Kawa z kardamonem - Joanna Jagiełło

Okładka:

Według mnie jedna z lepszych. Ogólnie Pretty Little Liars mają proste okładki, ale dostrzegam w nich pewne piękno.
Czerwona szminka, lusterko i tajemnicze A.
Ocena: 1/1

O książce:

[TUTAJ]

Moje zdanie:

Książka kompletnie mnie pochłonęła, nie podejrzewałam, że może być aż tak dobra. Zastanawiam się czy prosić wydawnictwo o egzemplarz recenzencki kolejnego tomu, czy po prostu go kupić. Druga opcja wydaje się szybsza, a mi naprawdę na tym zależy.

Tematyka w książce jest, tak jak  wspominałam w recenzjach poprzednich części, dość specyficzna. Mamy tu coś z młodzieżówki połączonej z dobrze obmyślanym kryminałem.

Droga Spencer,
kiedy piszę, że ktoś musi odejść, to nie znaczy, że umarł. Ale muszę ci powiedzieć, że w całej tej sprawie coś śmierdzi... i musisz na własną rękę dowiedzieć się co. Więc lepiej zabierz się do poszukiwań, bo inaczej ty "odejdziesz" jako następna. Au revoir!

A.

Problematyka jest bardzo różnorodna. Czytając Zabójcze dowiemy się o bulimii, adopcji, udawanej miłości, kłamstwach, intrygach. Dodatkowo Pani Sara odkrywa przed nami nowe wiadomości, jesteśmy coraz bliżej rozwiązania zagadki.

Już słyszała w głowie głos pani Hastings: "P r a w i e  same szóstki? A z których przedmiotów masz  g o r s z e  oceny? I dlaczego tylko szóstki? Nie stać cię na szóstki z  p l u s e m?

Najciekawszy wątek to zdecydowanie podpalenie lasu, domku Spencer oraz cała akcja z tym związana. Zaczynając od rozmowy z Ianem na Skype, kończąc na uratowaniu dziewczyny z lasu.

Kompozycja zaskakuje, trzyma w napięciu i sprawia, że chcemy więcej. Od książki nie można się oderwać.

- Błagam - szeptała do siebie. - To się nie dzieje naprawdę.
Na ekranie pojawił się stan jej konta. U góry widniało nazwisko Spencer, jej adres i numer rachunku. Czerwone cyfry u dołu pokazywały zgromadzone na koncie środki. Kiedy Spencer zobaczyła je, zakręciło się jej w głowie. Miała przed oczami tylko tę sumę. Nie składała się z kilku zer... tylko z jednego.

Język jakim pisze Pani Shepard jest młodzieżowy i zrozumiały. Właściwie jak dla mnie, jest idealny. Czyta się bardzo "wygodnie".

Bohaterowie są całkowicie różni, barwne charaktery za co ogromny plus:

• Aria - spontaniczna, naiwna, otwarta, kochająca,
• Hanna - zawzięta, mściwa, lubi konkurować,
• Spencer - naiwna, niska samoocena, zawzięta, otwarta,
• Emily - odważna, otwarta, wie czego chce.

Jeden z lepszych tomów. Zasługuje na uwagę.

Polecam każdemu.
Ocena: 5/5

Sumując: 
Okładka - 1/1
Treść - 5/5
Razem - 6/6
Ocena - arcydzieło

Piotr Weltrowski,

Krzysztof Azarewicz

***